Yalnız değilsin...

25 Haziran 2012...

Kazım Koyuncu ve Michael Jackson'ın yıldönümleriymiş bugün.
Üzülerek söylüyorum ki, Kazım Koyuncu'yu şarkılarını bilecek kadar detaylı tanımıyorum.
Ama müzik evrenseldir ve aynı notalar her yürekten farklı yansır ve sanatçılar bunları farklı formüllerle sunar bizlere...
Müziği seviyorum,anlattıklarını, hissettirdiklerini, taşıdığı duyguları ve bizleri taşıdığı yerleri...

Ve M.J...
Bugün o kadar çok şarkısını dinledim ki...
Bazı şeylerin bize bağlı olmadığını hatırlattı bana bugün onu anmak.
Ve aslında iyi ki de böyle olduğunu.
Yaşam döngüsünde herşeyin tam yeri tam zamanında olduğunu; bazen acılar bize yersiz ve zamansız gelse bile...


Aslında herşeyin enerji olduğunu ve enerjinin hiç yok olmadığını, sadece dönüştüğünü...
ve madde terketse bile enerjinin hep orada olacağını hatırlattı...
herşeyin, herkesin bir görevi olduğunu;
en önce kendine ve sonra halka halka genişleyen dairelerce hayatına dokunduğu herkese karşı...

Ve o görev tamamlandığı zaman gitmek gerektiğini...
başka bir boyutta bir anlamda yeniden doğmak gerektiğini...

Kadife Hanım...

Bazen çok sevdiğimiz bir sanatçı...
Bazen karakol baskınında şehit...
Bazen çok yakın bir dostumuz...
Bazen canımızdan öte bir canımız...
Hatta bazen pamuk kediciğimiz...

Onlar çok sevdiklerimiz...

Hayatımızı ve çevremizi sanki bir enerji tablosu olarak gözümüzde canlandırabilsek...
Canlı cansız tüm unsurların birbirleriyle etkileşimlerini görebilsek...
Ve aramızdan ayrılanların yerlerinde, azalsa da kalan enerjilerini...
Diğer unsurların titreşimlerinin nasıl değiştiğini...
Bu frekans farkıyla titreşerek nasıl yavaş yavaş yeniden organize olduklarını...
Ve bu yeni durumda o açılan boşluğun zamanla nasıl yeniden yapılandığını imgeleyebilsek.

Açıkçası 'zaman herşeyin ilacıdır' sözünü pek sevmem.

Ama bu bağlamda doğru gibi.

Bu dengelenme için zamana ihtiyaç var.

Unutmuyoruz...sadece bununla birlikte yaşamayı öğreniyoruz.

O kadar çok kayıp var ki son zamanlarda...

Gittikçe de artıyor sanki...

Bünye zorlanıyor...

Ama evrenin temel prensiplerine sırtını vermek, 

dayanma gücünü bir derece arttırıyor :)

Üzgün şarkıları zaman zaman dinlesem de pek paylaşmıyorum.
Fakat Michael Jackson'ın öyle bir şarkısı var ki...
Farklı okumalarla çok farklı anlamlar kazanıyor...
Bir bakıma çok üzgün dururken,
bir bakıma da son derece umut dolu olabiliyor.
Ben umut dolu olarak duyuyorum...
Bana sevdiklerimi...artık benimle olmayanları hatırlatıyor...
Ama yine de sevgilerinin hep benimle olduğunu...
Yaptıkları güzel şeylere saygı duyup devam ettirdiğimi...
Onları hep yanıbaşımda hissettiğimi...
Hüznün yaşamın bir parçası olduğunu...
Bütünün içinde ona da yer olduğunu...
Hatırlatıyor...

Michael Jackson...You are not alone...

♥ 

Let love rule...